Η επιστροφή

Τελικά η επιλογή μου να συνεχίσω τις σπουδές μου στο Ηράκλειο μάλλον καλή φαίνεται ότι ήταν. Τα Χανιά είναι κοντά και θα μπορώ να πηγαίνω συχνά, δεν είμαι μαμόθρευτο αλλά μου αρέσει να βρίσκομαι με τους συγγενής μου μιας στο τόσο.

Έκανα νέες παρέες και βγήκα πολλές φορές για ποτό, πράγμα που είχα ανάγκη(Όχι το ποτό, τη βόλτα εννοώ. Καλά μπορεί λίγο και το ποτό :) ).

Άυριο ξεκινάνε τα μαθήματα στη σχολή μου και για πρώτη φορά έχω μία περίεργη όρεξη για μάθηση! Πράγμα που μόνο σε καλό μπορεί να μου βγεί.

Την άλλη Κυριακή έχουμε και εκλογές, θα πάμε όλοι να ψηφίσουμε τους πιο διεφθαρμένους πολίτες τις χώρας μας, και μετά θα πάμε για καφέ.

Έχει πάντως πολύ πλάκα το όλο θέμα με τις δημοτικές. Κερδίζει ο πιο παράνομος, διαπλεκόμενος, και βισματάκιας κάθε περιοχής! Άκουγα παντού, σε παρέες, στο σοϊ μου, μεταξύ φίλων να λενε: Εμείς θα ψηφισουμε τον Χ γιατί μας βοήθησε να ανοίξουμε τον δρόμο για το σπίτι μας ( παράνομο και το σπίτι και ο δρόμος). Άλλοι λένε, εμείς θα ψηφίσουμε τον Ψ γιατί βοήθησε στη μετάθεση του γιού μου. Και άλλα πολλά παραδείγματα.

Γενικό συμπέρασμα: Ο πιο καλά χωμένος στις παρανομίες ας γίνει Δήμαρχος, τοπικός συμβουλος κλπ...

Είναι για πολλά γελια η κατάσταση..

Υ.Σ

Από τα πιο όμορφα συναισθήματα εκεί εξω, είναι να βλέπεις στα μάτια ενός ερωτευμένου ζευγαριού την ευτυχία και την ολοκληρωτική αφοσίωση του ενός στον άλλο.
Το πιο όμορφο συναίσθημα είναι να είσαι εσύ, ένας απο τους δύο του ζευγαριού.