ΕΡΤ..Με το ζόρι 2

Διάβασα ένα πολύ ωραίο post στο blog του Νίκου Δήμου ( συγγραφέας) που έχει να κάνει με το τρίτο πρόγραμμα. Περιγράφει και την σημερινή κατάσταση της ΕΡΤ πάνω κάτω, οπότε το βάζω εδώ σαν μια πιο "καλογραμμένη" διαμαρτυρία για την ΕΡΤ ( συγγραφέας είναι ο άνθρωπος, πιο καλά από εμένα θα τα έχει γράψει for sure :P ).

To post. ( διαβάστε και τα πρώτα comments είναι όλα τα λεφτά)

To blog του Νίκου Δήμου( έχει πολύ ωραίες απόψεις και γράφει πολυ καλά κείμενα κατά την άποψη μου).

To be or not to be

Παρακολουθούσα τις προάλλες τον νοσοκόμο που χρηματίζοταν για να κάνει ευθανασία σε ασθενείς στην πόλη μου (Χανιά). Αυτό που μου ήρθε στο μυαλό ως πρώτη σκέψη ήταν ότι αυτός ο άνθρωπος δεν πρέπει να βγεί από τη φυλακή ποτέ και πως σωστά τον κατακρίνουν όλοι. Αυτό είναι και το σωστό βέβαια καθώς στη χώρα μας η ευθανασία απογορεύεται από το νόμο.

Όμως όλο αυτό το ζήτημα με έβαλε σε σκέψεις..Αν ήμουν εγώ στη θέση αυτών των ανθρώπων; Αν ήμουν σε ένα αναπηρικό καροτσάκι και ήμουν σίγουρος ότι δεν υπάρχει θεραπεία για την αρρώστια μου;

Αν έβλεπα ότι δε μπορώ να δουλέψω, να κάνω σχέσεις, να περπατήσω, να ζήσω.. Πως θα αντιμετώπιζα το ζήτημα της ευθανασίας;

Το ξέρω ότι η ζωή είναι πολύτιμη, ότι μπορεί κάποτε στο μέλλον να βρεθεί θεραπεία για το πρόβλημα κάποιου ασθενή αλλά όμως η λύση της ευθανασίας μήπως είναι μια λύση στα μάτια αυτών των ανθρώπων;

Πραγματικά δεν έχω καταλήξει σε κάποιο συμπέρασμα γι αυτό το ζήτημα και θα ήθελα να ακούσω και τις απόψεις σας.

Είναι λίγο μακάβριο το θέμα, αλλά χειμώνας μπήκε, τα μαθήματα αρχίζουν ώπου να ναι, σκέφτομαι κι εγώ δυσάρεστα πράγματα.

Είχα δει κάποτε μία ταινία πάνω στο θέμα και την προτείνω όποιος έχει όρεξη να την δει : Mar adentro

Τηλεγραφικά

Ακόμα στα Χανιά μιας και δυστάζω να πάρω το λεωφορείο της επιστροφής για Ηράκλειο :P ( η αλήθεια είναι ότι τα μαθήματα αρχίζουν στις 9 του μήνα και με έπιασε μία περίεργη επιθυμία να βοηθήσω τους γονείς μου στην οικογενειακή επιχείρηση που έχουμε ως τότε).

Ευρωπαϊκή μέρα του ποδηλάτου σήμερα και ο μόνος που μας το θύμισε ήταν μερικοί "Τρελαμένοι" όπως τους αποκαλεί όλος ο κόσμος, που έκαναν βόλτα στο κέντρο της πόλης των Χανίων σε μια προσπάθεια να μας ξυπνήσουν μπας και καταλάβουμε ότι το ποδήλατο είναι μία πανέμορφη και καθόλου δύσκολη λύση για τις μετακινήσεις μας μέσα στο κέντρο τουλάχιστον. Μάταια νομίζω καθώς είμαστε ακόμα πολύ πίσω σε αυτό το τομέα. Έβλεπα φωτογραφίες από πολλές ευρωπαικές πόλεις και είχα μείνει με το στόμα ανοιχτό. Πολύ ποδήλατο ρε παιδάκι μου...

Απ όσο συζήτησα με φίλους και γνωστούς ( στην επιχείρηση της οικογένειας μου που λέγαμε, μπαίνει κόσμος όλη μέρα και είναι τέλεια ευκαιρία για να βλέπεις τι πιστεύει ο κόσμος σε ένα θέμα της επικαιρότητας), οι δύο πιο σημαντικοί λόγοι για να μην πάρει κάποιος το ποδήλατο είναι : α) έλλειψη εμπιστοσύνης των φυσικών του δυνάμεων και η δικαιολογία ότι στην Ελλάδα έχουμε πολλές ανηφόρες, β) φόβος μιας και δεν υπάρχουν πουθενά ποδηλατόδρομοι και η παιδεία των οδηγών των υπόλοιπων οχημάτων είναι σχεδόν ανύπαρκτη.


Ο πρώτος λόγος είναι καθαρά στερεότυπο κατα την άποψη μου καθώς χρησιμοποιούσα το ποδήλατο πολύ συχνά στα Χανιά και πιστεύω πως απλώς θέλει λίγο καιρό να συνηθίσεις και τίποτα παραπάνω.
Ο δεύτερος λόγος είναι εκέι που πρέπει να μπει το κράτος και να βοηθίσει με υποδομές και με νόμους που να τηρούνται, με σκοπό την διευκόληνση όσων επιλέγουν το ποδήλατο για τις μετακινήσεις τους. Το κράτος μόνο να κερδίσει έχει από την αύξηση των ποδηλάτων για πολλούς λόγους που όλοι ξερουμε.


Τα δημόσια έργα υποδομής που γίνονται στην Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα λίγο πριν από τις εκλογές είναι ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ. Όχι μόνο κατά την διάρκεια της κατασκευής τους αλλά και μετά, όχι μόνο γι αυτούς που θα τα χρησιμοποιούν αλλά και γι αυτούς που τα κατασκευάζουν! Έχω απελπιστεί κάθε φορά που τα βλέπω που θα ψήφιζα αυτόν που έχει σκάψει τους λιγότερους δρόμους κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, αυτόν που έχει φτιάξει τα λιγότερα πεζοδρόμια.

ΚΙΝΔΥΝΟΣ για τους πεζούς και τους οδηγους καθώς δεν υπάρχουν σήματα που να δηλώνουν την ύπαρξη έργων, δεν υπάρχουν περιφράξεις με αποτέλεσμα ειδικά τα βράδια να γίνονται πολλά ατυχήματα.
ΚΙΝΔΥΝΟΣ για αυτούς που δουλεύουν στα έργα αυτά καθώς δε λαμβάνεται κανένα μέτρο ασφάλειας, εργάτες χωρίς γάντια, κράνη, ζώνες ασφάλειας, ειδικά παπούτσια κλπ.
ΚΙΝΔΥΝΟΣ για όλους που θα παραλάβουμε ένα έργο φτιαγμένο χωρίς σωστές μελέτες, με πάνφτηνα υλικά κατασκευής, φτιαγμένο με βιασύνη και προχειρότητα.

Έργα που πολύ αμφιβάλω για το αν πρέπει καν να γίνουν σε ορισμένα σημεία ή αν γίνονται μόνο για εφέ. Έργα που αργότερα θα πρέπει να ξαναγίνουν καθώς δεν υπάρχει συννενόηση των φορέων.

Κρίμα, με τόσα λεφτά θα μπορούσαν να γίνουν πολλά πολύ σωστά και χρήσιμα έργα στην πόλη μου.

Τηλεγραφικά ξεκίνησα και με πήρε η μπάλα ;)

Please do not speak to the driver !

Η παράκληση αυτή ήταν γραμμένη σε ένα μικρό ταμπελάκι πάνω απο το κεφάλι του οδηγού του λεωφορείου που θα ταξίδευα από το Ηράκλειο στα Χανιά. Μάλλον καλύτερα του λεωφορείου που θα με μετέφερε, γιατί ταξίδι δεν ήταν σίγουρα!

Από τις αρχές Σεπτέμβρη έχω μετακομίσει στο Ηράκλειο Κρήτης και έτσι θα πρέπει από εδώ και πέρα να κάνω την διαδρομή Ηράκλειο - Χανιά αρκετές φορές το χρόνο. Τις πρώτες φορές έκανα τη διαδρομή με αυτοκίνητο, είτε με το δικό μου είτε με κάποιου φίλου που τύχαινε να πηγαίνει στα Χανιά. Μία ώρα και τριάντα λεπτά διαδρομή με το αυτοκίνητο με κανονική ταχύτητα και χωρίς στάσεις.

Έφτασε όμως η ώρα να παραχωρήσω το αυτοκίνητο στους δικούς μου στα Χανιά, και σιγά σιγά έφτανε και η ώρα που θα χρησιμοποιούσα το λεωφορείο για να κάνω τη διαδρομή!

Η ώρα αυτή έφτασε χθές, μιας και κανείς φίλος δεν έτυχε να πηγαίνει στα Χανιά, αποφάσισα να πάρω το λεωφορείο.

13.30 : Αυτή την ώρα έφτασε το λεωφορείο στην στάση που περίμενα. Τα τζάμια ήταν φιμέ και έτσι η προσπάθεια μου να δω αν έχει πολλούς επιβάτες αρχικά απέτυχε. Μαζί με εμένα περίμεναν στη στάση και αλλοι πέντε έξι άνθρωποι. Βάζουμε τις βαλίτσες μας στα μπαγκάζ του λεωφορείου ( με την βοήθεια της εισπράκτωρας ) και μπαίνουμε στο λεωφορείο. Εκεί ήταν που έπαθα και το πρώτο σοκ της μέρας. Δεν υπήρχε καμία άδεια θέση! Το λεωφορείο ήταν γεμάτο! Φυσικά και ΔΕ μας ενημέρωσε για το γεγονός η εισπράκτωρας πριν μπούμε.

13.35 : Μόλις κατάφερα και βρήκα μία θέση ( όρθιος εννοείται) στο διάδρομο, ένα μέτρο πίσω απο τη θέση του οδηγου. Από εκείνη τη θέση λοιπόν έβλεπα όλου τους καθήμενους επιβάτες, τους όρθιους, τον οδηγό και το δρόμο. Λουξ θέση! Ξέχασα να αναφέρω και δύο ξανθές γυναίκες (όχι δεν είμαι ρατσιστής) που είχα απο πίσω μου (καθήμενες), γύρω στα 25 και μάλλον καλές φίλες, υψηλοτάτης εφυήας, που όπως άθελα μου άκουσα σχεδίαζαν ταξίδι κάπου στην Ινδονησία.

13.36 : Πάνω που προσπαθούσα να ηρεμίσω και να συμβιβαστώ με την ιδέα ότι μπορεί να περάσω όλο το ταξίδι (γύρω στις τρισίμιση ώρες) όρθιος, το λεωφορείο σταματά! Τι χαρά! Μπορεί να κατέβουν κάποιοι και να μπορέσω να κάτσω! Μα για μια στιγμή, γιατί κανείς δε σηκώνεται από τη θέση του εφόσον θέλει να φύγει;;; Γιατί το λεωφορείο το πλησιάζουν πέντε με έξι άτομα; Προφανώς για να επιβιβαστούν και αυτοί στο λεωφορείο της τρελής χαράς! Μα τι χαζός που ήμουν και δε το κατάλαβα από την πρώτη στιγμή;

14.00 : Μισή ώρα μας πήρε να βγούμε απο το κέντρο της πόλης στην εθνική οδό για Χανιά ( ο θεός να την κάνει εθνική οδό, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας). Είχαμε κάνει στάσεις σε διάφορα σημεία για να πάρουμε κι άλλο κόσμο, να αφήσουμε άλλους που δεν είχαν διάθεση να ταξιδέψουν όρθιοι, άλλους που πήρανε λάθος λεωφορείο, για να μας δώσουν ένα δέμα ( το οποίο για οικονομία χρόνου δε μπήκε στα μπαγκάζ αλλά στο διάδρομο του λεωφορείου). Οι σαραντακάμποσοι καθήμενοι και οι εικοσηκάτι όρθιοι επιβάτες είχαν αρχίσει να βολεύονται στις θέσεις τους και εγώ είχα σιγουρευτεί πλέον ότι καμία ελπίδα να καθίσω κάπου δεν υπήρχε.

14.01 : Δε προλάβαμε να βγούμε στην εθνική και ο οδηγός βγάζει απο την τσέπη του πουκάμισου του ένα πακέτο τσιγάρα! Ανοίγει το παράθυρο του και ξεκινάει να καπνίζει ανέμελος. Με το ένα χέρι το τιμόνι και με το άλλο το τσιγάρο. Ας είναι λέω, χαρμάνιασε ο άνθρωπος και θέλει ένα τσιγάρο, στην Ελλάδα είμαστε.

14.02 : Δε περνάει ένα λεπτο, ούτε ένα χιλιόμετρο, ούτε δυο τζούρες από το τσιγάρο του και ξαφνικά ο οδηγός κάνει την κίνηση ματ. Βγάζει απο το την άλλη τσέπη ένα κινητό και ένα hands free, πληκτρολογεί ένα αριθμό και αρχίζει να μιλάει. Για να καταλάβετε την κατάσταση, έχουμε ένα λεωφορείο παράνομα φορτωμένο με κοντά εξήντα ανθρώπους ( ανάμεσα τους και αρκετοί τουρίστες) και ένα οδηγό που τρέχει με 90 χιλιόμετρα την ώρα σε δρόμο που το όριο είναι τα 60, με ένα τσιγάρο στο αριστερό του χέρι, στο κινητό η συζήτηση να έχει πάρει φωτιά και εγώ να κοιτάω σα χαζός το ταμπελάκι Please do not speak to the driver. Συγνώμη, να μη του μιλάω γιατί θα τον διακόψω απο την συνομιλία του ή απο την απόλαυση του τσιγάρου;

14.30 : Η ώρα περνάει αργά και βασανιστικά, τα πόδια μου έχουν αρχίσει και πονάνε και ο οδηγός ακόμα μιλάει στο κινητό! Δεν μου κάνει εντύπωση όμως, την εικόνα τη συνήθισα στο πρώτο τέταρτο. Οι όρθιοι έχουν λιγοστέψει καθώς πολλοί κατέβηκαν σε στάσεις στο μέσον της εθνικής οδού και έχουμε μείνει γύρο στα έξι άτομα οι τυχεροί.

14.39 : Θυμάμαι ακριβώς το λεπτό γιατί την παρακάτω ατάκα ήθελα να τη θυμάμαι! Όπως ανέφερα παραπάνω πίσω μου καθόταν δύο ξανθές κοπέλες και επειδή ήμουν όρθιος άκουγα όλα αυτά τα σημαντικά που λέγανε. Σχεδόν όλα δηλαδή γιατί έκλεινα τα αυτιά μου που και που μη αντέχοντας να ακούσω κάποιες συζητήσεις. Σε μια στιγμή ώπου είχα μάθει μέχρι και το τι χρώμα string θα κρατάνε μαζί τους στην Ινδονησία ακούω το εξής.

ΞΑΝΘΙΑ1 ΠΡΟΣ ΞΑΝΘΙΑ2: Ρε μαλάκα εγώ φοβάμαι πάντως.
ΞΑΝΘΙΑ2 ΠΡΟΣ ΞΑΝΘΙΑ1: Τι φοβάσαι ρε συ;
ΞΑΝΘΙΑ1 ΠΡΟΣ ΞΑΝΘΙΑ2: Μη μας κάνει κανένα τσουνάμι ξαφνικά και πνιγούμε.
ΞΑΝΘΙΑ2 ΠΡΟΣ ΞΑΝΘΙΑ1: Σιγά ρε, δε νομίζωωω.
ΞΑΝΘΙΑ1 ΠΡΟΣ ΞΑΝΘΙΑ2: Λες να πάρουμε κανένα σωσίβιο να κυκλοφορούμε εκεί για να μη πνιγούμε;
ΞΑΝΘΙΑ2 ΠΡΟΣ ΞΑΝΘΙΑ1: Θα ρωτήσουμε τον <γκόμενος Ξανθιάς1> και τον <γκόμενος Ξανθιάς2> που ξέρουν καλύτερα ρε συ από αυτά.


Μετά από αυτή τη συζήτηση έκλεισα και τα μάτια μου και τα αυτιά μου και απλώς προσευχόμουν να μου κάνει εμένα ενα τσουνάμι γιατί δεν άντεχα αλλο..

15.15 : Φτάσαμε στο Ρέθυμνο! Το μέσον της διαδρομής μας δηλαδή και "επίσημη" στάση πέντε με δέκα λεπτων. Κάπου εκεί χτύπησε το κινητό μου, και ένας φίλος μου από τα Χανιά με ενημέρωσε ότι είναι στο Ρέθυμνο για ένα καφέ και αν ήθελα να κατέβαινα εκεί να γυρνούσαμε στα Χανιά με το αυτοκίνητο του. Κοίταξα τον οδηγό ( είχε κλείσει το κινητό του), τις ξανθές κοπέλες, τους όρθιους επιβάτες, τα πόδια μου που είχαν αρχίσει να πρίζονται και το πήρα απόφαση.

15.16 : Μόλις είχα κατέβει από λεωφορείο και προσπαθούσα να αναπνεύσω λιγο καθαρό αέρα μετά από τόση ώρα. Σε λίγο θα ερχόταν ο φίλος μου να με πάρει να πάμε για καφέ και μετά με το αυτοκίνητο στα Χανιά. Κάπου εκεί τέλιωσε και η υπέροχη εμπηρία μου με τα ΚΤΕΛ Κρήτης που μου κόστισε 11 ευρώ και κάτι ψηλά. Άραγε πόσες φορές θα χρειαστεί να τα ξαναπεράσω όλα αυτά; Μήπως υπάρχουν και χειρότερα που πρόκειται να δω;

15.25 : Ένα Ελληνικό Διπλό παρακαλώ!


Χάρτης της διαδρομής για όσους δε γνωρίζουν εδω.

ΚΑΡΤΕΛ

Μιας και έγινε τόσος ντόρος για τα καρτέλ στην Ελλάδα έψαξα κι εγώ να δω τι είναι αυτά τα ΚΑΡΤΕΛ!
Καλύτερη λύση όπως πάντα το wikipedia που μου έλυσε κάθε απορία.

" Καρτελ σημαίνει την σύμπραξη μερικών ατόμων ή εταιρειών (παραγωγών συνήθως) με σκοπό την αθέμιτη χειραγώγηση της αγοράς προς όφελος των μελών του καρτέλ "

Ελληνικά άρθρο

Αγγλικό άρθρο

Το πιο εντυπωσιακό που διάβασα είναι πως ο Ο.Π.Ε.Κ είναι στην ουσία και αυτός ένα διάσημο καρτέλ! Κι εμείς ασχολούμαστε με τα "μικροκαρτέλ στο γάλα" στην Ελλάδα :)

ΕΡΤ...Με το ζόρι

Το καλοκαίρι που μας πέρασε παρακολούθησα ελάχιστη ώρα τηλεόραση κυρίως λόγω του περιορισμένου χρόνου που είχα μιας και δούλευα στο μαγαζί του πατέρα μου. Τι παρατήρησα λοιπόν αυτές τις λίγες φορές που είδα τηλεόραση; Ότι το καλοκαίρι απλά δεν υπάρχει τίποτα το "φρέσκο" στην τηλεόραση πέρα από τις ειδήσεις (ας μη το σχολίασω αυτό καλύτερα). Πέρα από μερικές αθλητικές διοργανώσεις που μπορεί να συμπέσουν με το καλοκαίρι όλο το υπόλοιπο πρόγραμμα της τηλεόρασης είναι κενό, κενό από οτιδήποτε καινούριο, ενδιαφέρον ή πρωτοποριακό. Μόνη όαση πέραν των αθλητικών γεγονότων είναι ορισμένες επαναλήψεις κάποιων αγαπημένων μας τηλεοπτικών σειρών του χειμώνα που πέρασε. Λέω του χειμώνα που πέρασε, και λέω κάποιες, γιατί τις περισσότερες φορές βλέπουμε σειρές πέντε και δέκα χρόνων πισω.

Όλα αυτά είναι αρνητικά, με στεναχωρούν και με προβληματίζουν ΟΜΩΣ δε μπορώ να κάνω και πολλά μιας και τα παραπάνω τηλεοπτικά κανάλια είναι ΙΔΙΩΤΙΚΑ. Το οποίο σημαίνει οτι μπορούν να διαμορφώνουν το πρόγραμμα τους όπως αυτοί θέλουν και όπως νομίζουν με στόχο τη μεγιστοποιήση του κέρδους. Είναι δικό τους το πρόβλημα αν έχουν επιλέξει μια τόσο άτιμη συμπεριφορά σε μερίδα πελατών τους που επιμένει για διάφορους λόγους να τους παρακουθεί μέσα στο κατακαλόκαιρο. Εφόσον λοιπόν έχω το δικαίωμα και δε πληρώνω και κάποια συνδρομή για να τους παρακολουθώ, το ζήτημα αυτο πέρα απο το να με λυπεί δε με αφορά.

Εγώ, ο Έλληνας πολίτης, έχω την δική μου κρατική τηλεόραση που την πληρώνω κάθε μήνα ακομα ΚΑΙ ΤΟΥΣ καλοκαιρινούς μήνες για να μου προσφέρει αυτά που πρέπει να προσφέρει κάθε σωστό κρατικό κανάλι. Αντιγράφω το εξής απο την αποστολη της ΕΡΤ Α.Ε :

H ΕΡΤ Α.Ε. (Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση) είναι δημόσια επιχείρηση η οποία έχει αποστολή όπως ορίζεται από το Ν.1730/87, να παρέχει ραδιοτηλεοπτικές υπηρεσίες οι οποίες συμβάλουν στην ενημέρωση, μόρφωση και ψυχαγωγία των Ελλήνων, στην Ελλάδα και σε όλον τον κόσμο.

Ρωτώ λοιπόν: Γιατί η ΕΡΤ σταματάει το κανονικό της πρόγραμμα μέσα Ιούνη και το συνεχίζει μέσα Σεπτέμβρη;

Σταματάμε μήπως να πληρώνουμε την ΕΡΤ μέσω του λογαριασμού της ΔΕΗ; Οχι.
Ενδιαφέρει την ΕΡΤ το πόσοι θα παρακολουθήσουν το πρόγραμμα της; Όχι μιας και όπως υποστηρίζει πρώτη προτεραιότητα έχει η ποιότητα του προγράμματος. Άλλωστε μη γελιώμαστε, ακόμα και τον χειμώνα δεν έχει και μεγάλη τηλεθέαση( δεν είναι και σκοπός της άλλωστε αυτό).

Τότε γιατί σταματάει το πρόγραμμα; Για πιο λόγο θα πρέπει εγώ να βλέπω μαζί με τα σκουπίδια της ιδιωτικής, και αυτά της δημόσιας τηλεόρασης;

Δεν υπάρχει κανείς σεβασμός σε αυτούς που επιλέγουν να ψυχαγωγηθούν μέσω της κρατικής τηλεόρασης το καλοκαίρι; Πρέπει να μάθουν απ έξω την κάθε σειρά του προηγούμενου χειμώνα;

ΕΡΤ με το ζόρι λοιπόν καθώς δεν υπάρχει πρακτικά τρόπος να μην πληρώνεις την υπηρεσία αυτή.
ΕΡΤ που δεν καλύπτει αυτά που "τάζει" σε όλους εμάς που την χρηματοδοτούμε.

Τέλος να αναφέρω ότι από το site της ΔΕΗ βρήκα πως έχει 7.100.000 πελάτες, και κάθε ένας από αυτους πληρώνει σύμφωνα με την τελευταία ανακοίνωση που βρήκα ( που είναι του 2004) 3,2 ευρώ στον λογαριασμό για χάρη της ΕΡΤ. Κάνετε μια μίκρη πράξη και θα δείτε τα έσοδα της κρατικής μας τηλεόρασης μόνο και μόνο από αυτή την πηγή. Χωρίς να αναφέρουμε τις διαφημήσεις που προβάλει, και κανένα 4ωρο τηλεμάρκετινγκ σχεδόν κάθε νύχτα( χάθηκε να δείχνει κάποιο ντοκυμαντέρ ή κάτι άλλο πιο δημιουργικό για τους άτυχους που έχουν διαφορετικό ωράριο από το μεγάλο μέρος των τηλεθεατών).

Αυτό που ζητώ σαν Έλληνας πολίτης είναι το δικαίωμα να μπορώ να επιλέξω αν θέλω ή οχι να αγοράσω τις υπηρεσίες της ΕΡΤ.
Ακόμα κι αν αυτό δεν γίνει θέλω να βλέπω καινούρια πράγματα όλο το χρόνο 24 ώρες το 24ωρο.
Θέλω να μην κατασπαταλόνται τα χρήματα που δίνω για ντίβες της ελληνικές τηλεόρασης που εισπράτουν πολλά εκατομύρια και σε ανθρώπους που την βλέπουν ως Λαχείο την ΕΡΤ για να πλουτίσουν.

Υ.Σ Μόνο στο σημερινό πρόγραμμα της ΕΡΤ μέτρησα 9 επαναλήψεις προγραμμάτων..Για να μην αναφέρω ορισμένα βραζιλιάνικα μεταγλωτισμένα σίριαλ τρίτης και τέταρτης διαλογής.

Ορισμένα links :

ert.gr

dei.gr

I am Back !

Ναι ύστερα από τόσο καιρο το πήρα απόφαση να συνεχίσω αυτό το ξεχασμένο και παραπονεμένο blog. Οι λόγοι που δεν έγραφα είναι λίγο πολύ γνωστοί στους φίλους μου και μπορώ να τους περιγράψω με μία λέξη,RPG.
Θα αναφερθώ άλλη φορά σε τέτοιου είδους games και το πόσο μπορούν να επιρεάσουν τη ζωή.

Το blog από εδω και πέρα δεν θα έχει το χαρακτήρα που είχε πριν, δηλαδή την παρουσίαση κάποιον κατασκευών, αλλά θα πάρει τη μορφή που πρέπει να εχει κάθε σωστό blog. Την αφήγηση αυτών που συμβαίνουν στη ζωή του blogger.

Αυτά τα λίγα προς το παρών, ο μηνας αυτός είναι μήνας αλλαγών για μένα σε όλους τους τομείς και το πρόγραμμα είναι γεμάτο, παρόλα αυτά θα προσπαθήσω να μη χάσω την επαφή με το blog.